सहयात्री – अनाथालय




सहयात्री – अनाथालय

आशाको छानोले ढाकिएको,

अनि गेटमा अनाथालय भनी टाङि्एकाे,

यो जिन्दगीको बाटाेमा , मेरो एक

सहयात्री पाटाे।

 

नाता-गोता ,अनि आफन्त ,त म भन्न सक्दिन ,

तर झरिको मौसम,आफ्नै साथ,

अनि आफैसङको त्यो चियागफ जस्तै साइनो छ मेरो,

यो सहयात्रीसङ।

 

म लुके जस्तै गर्छु अनि तिमी मलाई खोजे जस्तै गर्नु है ,

त्यो घाम र जुनको लुकामारी जस्तै,

मिलन बिनाको अमर माया त हो ,

तिम्रो र तिम्रा आमा बुवा को कथा पनि।

 

म केही सुनाएझै गर्छु अनि तिमी सुने जस्तै गर्नु है ,

त्यो सुसाउदो नदि अनि शान्त किनारको भलकुसारी ।

यस्तै अतृप्त मायामा त सङालिएको छ,

तिम्रो र तिम्रो परिवारको कथा पनि।

 

मेरो सहयात्रीले मलाइ यहि भनिरहेछ।

 

जिन्दगी, रहस्यले भरिपुर्ण किताब न हो ,

अनगिन्ती पानाहरुसङै , समय पनि पल्टिरहेछ।

पारिवारिक पहिचान त ,

पू्र्खाको देन न हो,

आफ्नो पहिचान आफै बनाउनुपर्छ,

यहि सहयात्रीले सिकाइरहेछ ।

 

यो समय हेर न,

याद जसरी आउँछ ,

नदि जसरी बग्छ,

अनि योवन जसरी ढल्किन्छ।

यो नियति हेर न,

दिनभरी को थकान पछि,

रातको मिठो निन्द्रा त एकदिन निदाउनु नै छ।

 

त्यसैले हरेक पल,

हरेक क्षण तिमी जिवनको सौन्दर्य साक्षी भै उत्साह र उमंगले भरिदिनु ,

 

मेरो सहयात्रीले मलाइ बारम्बार यहि भनिरहेछ।

मलाइ बारम्बार यहि भनिरहेछ।

-जागृति 


प्रतिक्रिया